Dinsdag 13 mei, tijd voor een nieuwe editie
van het Ondernemerscafé Helmond. En zoals we inmiddels van de organisatie
gewend zijn, staan er weer klinkende namen op het affiche.
Peter Bakker van Den Ouden Groep, het bedrijf
dat onlangs een nieuwe productiefaciliteit in Helmond opende, Hans Vereijken
van Vereijken Kwekerijen, Ondernemer van het jaar 2013 Laarbeek / Gemert-Bakel,
Marc van Rooi van Van Rooi Meat, momenteel bezig met een gigantische
uitbreiding van de Helmondse vestiging en Marko van Asten van Van Asten
Fokvarkens, met meerdere vestigingen een grote speler in de internationale
markt. Aan Marlieke Dekker-Putmans en Rob van Oorschot de eervolle taak om deze
ondernemers ‘met gezond boerenverstand’ aan de tand te voelen!
Peter
Bakker werkt al vijftien jaar met veel plezier bij Den Ouden Groep. Maar, zo
geeft hij zelf al snel aan, een echte ‘Den Ouden’ kan hij niet worden. Het
familiebedrijf, waar inmiddels weer een nieuwe generatie aan het roer staat,
kiest er echter bewust voor om ook mensen ‘van buitenaf’ op de hoge posities te
laten plaatsnemen als zij de juiste competenties bezitten. Desondanks ziet
Peter zich wel als deel van de Den Ouden familie. Het bedrijf is
gespecialiseerd in het verwerken van groenafval tot hoogwaardige grondstoffen:
een ontwikkeling die steeds vaker op waarde geschat wordt, maar waarbinnen
nieuwe ontwikkelingen alleen snel kunnen worden doorgevoerd als de consument
erom gaat vragen. Die vraagmarkt mag nog best wat gestimuleerd worden; ook door
de overheid die zelf nog altijd niet 100% duurzaam inkoopt. Maar Den Ouden kan
en doet meer. Zo is gastheer Rob bijzonder geïnteresseerd in het verwijderen en
opsporen van explosieven, de kerntaak van bedrijfsonderdeel Bodac. Anders dan
Rob denkt heeft dit niets te maken met een zekere Amsterdamse voetbalclub en
hebben de directieleden van Den Ouden ook geen ‘kort lontje’, aldus Peter. Het
is een manier waarop de aannemingstak van Den Ouden Groep zich kon
onderscheiden van de concurrentie en waar nog steeds regelmatig gebruik van
wordt gemaakt.
De
‘Tasty Tom’ tomaat; het is bijna ondenkbaar dat er iemand in de zaal stond die
er nog nooit eentje heeft geproefd. De door Hans Vereijken gekweekte tomaten
zijn een groot succes, dat we tot ver buiten onze landsgrenzen tegen kunnen
komen. Het verhaal van Vereijken Kwekerijen an sich is minstens zo interessant.
Vereijken senior kende in vroegere tijden namelijk een bekende buurman: de
andere Vereijken senior. Beide broers hadden een eigen kwekerij, en
nakomelingen die interesse hadden om het bedrijf voort te zetten. Het
resulteerde in een (letterlijk gezonde?) concurrentiestrijd waarin de broers
elkaar regelmatig op de hoogte hielden over de productie. En wie het meest
produceerde, die ging er met de symbolische winst vandoor. Toen de huidige
buurlocaties echter geen mogelijkheden tot groei meer hadden, werd besloten om
samen verder te gaan. Het resultaat mag er wezen: een bloeiend bedrijf met
meerdere locaties, een eigen energievoorziening, een met diverse tuinders
opgerichte uitzendorganisatie en een ‘wereldberoemde’ tomaat die zelfs
nagemaakt wordt. Al sluit Hans zeker niet uit dat het niet bij de tomaat
blijft: ‘Over tien jaar wil ik toch wel een nieuw product gevonden hebben.’
‘Slachten,
in onderdelen hakken en invriezen.’ Wie de eerste zinnen van Marc van Rooi
hoorde over het proces binnen zijn bedrijf, weet meteen met wat voor ondernemer
hij van doen heeft. No nonsense en zeggen waar het op staat. Op de vraag
hoeveel mensen er op dit moment bij Van Rooi Meat werkzaam zijn kan Marc dan
ook nuchter antwoorden: ‘niet zo veel meer, de dag zit er bijna op.’ Maar feit
is wel dat deze zelfbetitelde ‘boerenzoon uit Lieshout’ aan het roer staat van
een enorme onderneming, die maar liefst 1.000 werknemers heeft en ongeveer
10.000 varkens per dag slacht. Ook heeft de Van Rooi Groep nog diverse
bedrijven die andere stappen uit het verwerkingsproces kunnen uitvoeren. In
deze branche krijgen ondernemers te maken met bijzonder veel door de overheid
opgelegde regels en wetten; daar ontkomt niemand aan. Uiteindelijk gaat het er
toch gewoon om dat de hele keten, dus ook de varkenshouders, geld verdient
(‘maar niet teveel, anders worden ze weer lastig’). Als gastheer Rob het podium
kort geeft aan Wyno Zwanenburg, VVD-kandidaat voor het Eurparlement, kan
laatstgenoemde dit onderstrepen. Er zouden zo min mogelijk drempels in de
afzetmarkt moeten zitten, en ‘Europa’ zou daarvoor moeten zorgen. Marc van Rooi
weet er echter weer nuchter op te reageren: ‘Wij zitten wat anders in elkaar en
proberen zelf dingen te doen. Als we op mensen moeten gaan wachten, duurt het
te lang.’
Dat
regel- en wetgeving een flinke stempel drukt op het reilen en zeilen van het
agrarische bedrijf, kan door Marko van Asten beaamd worden. En dat daarbij niet
eens altijd de voor het dier meest vriendelijke methodes worden voorgeschreven
ook. Desalniettemin lukt het Van Asten Fokvarkens toch om jaarlijks zo’n
600.000 dieren te leveren, die voor een groot deel naar Duitse
vleesvarkenhandels gaan. Waarom Duitsland? Er gelden andere regels dan in
Nederland, waardoor er goedkoper geslacht kan worden en de Duitsers meer voor
de varkens willen betalen. Bovendien heeft men in Duitsland nagenoeg alles wat
in het land geproduceerd wordt nodig voor de eigen ‘Schnitzelmakelij’. Maar van
Asten is ‘meer dan alleen varkens’. Het bedrijf is continu bezig met innoveren
op diverse vlakken: van het maken van een eigen gezonde yoghurt voor de varkens
tot ‘geurloos produceren’. Dat laatste zal binnen de vijf en tien jaar zeer ver
ontwikkeld zijn. Met de bevlogenheid en visie van hun vader in het achterhoofd,
werken Marko, zijn familie en hun medewerkers daar dagelijks aan.
In de
gesprekken van vanavond werd een branche die niet altijd vrij is van enige
controverse open en eerlijk behandeld. En terecht, want ‘het is er beter
geregeld dan in een ziekenhuis’, aldus Marko van Asten. De bevlogen verhalen
van de ondernemers zorgden voor een stukje beleving bij de bezoekers van deze
editie van het Ondernemerscafé. Maar pas als men zelf ziet hoe het er aan toe
gaat, kan het beste oordeel worden gevormd. Of, zoals Hans Vereijken tijdens
zijn open dagen ervaart, ‘als de kinderen zelf het tomaatje mogen plukken,
lusten ze het ineens wel’.
Volgens
cabaretier Luc de Graaf was het een duidelijke zaak: vanavond spraken ‘boeren
2.0’. Vernieuwende agrariërs, die garant staan voor innovaties waar men nu en
in de toekomst geen genoeg van kan krijgen. Neem nou de door Luc voorspelde
‘Big Beautiful Beets’! En het feit dat er relatief gezien weinig vrouwen in de
agrarische sector de kopposities bemensen? Ook dat komt wel goed volgens Luc.
‘Steeds meer vrouwen vinden immers hun boer.’Met deze ‘kolderieke samenvatting’
kwam er een einde aan de agrarische avond van het Ondernemerscafé. Maar niet
voordat gastheer Rob de volgende (buiten)editie aankondigt: dinsdag 1 juli op
de binnenplaats van het Kasteel in Helmond. Graag tot dan.