Jermain De Rozario

De eerste weken bij De Lindehof waren genieten, genieten van de producten waarmee
ik mocht werken, de dingen die goed gingen, maar ook  de dingen die niet goed gingen, het
servies en van de gedrevenheid van de collega’s daar.

Is het zwaar? Het is zo zwaar als je het zelf maakt,. Ja, wij maken veel uren,
maar dat vind ik niet zo zwaar, het enige offer wat ik moet maken is dat ik het
thuisfront soms enorm mis, maar dat is iets waar je aan moet wennen.

Wij beginnen de week op maandag om 09:00 uur in de ochtend en de rest van de week
vanaf 09:30 tot sluit, en iedere avond als ik naar huis rijd heb ik een bepaald
gevoel wat ik niet kan uitleggen, een gevoel van voldoening en geluk en iedere
dag ga ik met plezier naar mijn werk.

Tuurlijk zijn er dagen dat je minder zin hebt en dat je moe bent of dat je
minder in je vel zit maar ik kan je zeggen zodra ik mijn handen aan de pannen,
messen, groenten en andere producten leg, lijkt het net of ik opgeladen wordt
met passie en zin om te koken, koken is een fantastisch vak en vind het een
enorme eer om iedere dag weer met mooie producten te mogen werken, het klinkt allemaal
heel erg overdreven maar het is gewoon echt zo.

Ik leer ook enorm veel van de jongens daar, zoals bijvoorbeeld de kleine
dingen, ik doe mijn tomaten monderen om zo het velletje eraf te halen en
vervolgens komt er iemand naar mij toe om te zeggen dat ik dat beter met een
brander kan doen, zo plakken de tomaten minder en kun je ze er zo vanaf halen,
ik wist dat nog niet.

Ik voel me iedere dag beter worden en laat me inspireren door de mensen om
me heen, het gaat zelfs zo ver dat ik steeds vaker thuis wil koken, wat ik
normaal niet zo vaak doe.

De lindehof voelt voor mij ook een beetje als familie, je zit heel de dag
met elkaar in het zelfde schuitje, soms maak je ruzie en soms trek je elkaar uit
de “stront”, we werken met gezamelijk aan een doel en dat is dat de gast met een voldaan
en speciaal gevoel naar huis gaat, de energie die chef heeft en
overbrengt naar ons is ook enorm en bewonderenswaardig, hij weet precies wanneer
er de zweep over moet en wanneer de boog niet meer gespannen hoeft te zijn, hij
proeft alles en schaaft alles bij.

Ik had in mijn weekend een nieuw onderdeel van een gerecht verzonnen en
wilde dat in mijn werkweek uitwerken en laten proeven, na overleg te hebben gehad met
Gijs ( de keukenchef) kon ik daarmee aan de slag.

Wat had ik gemaakt: pakketje van gegrilde met rode peper geimpregneerde
 watermeloen, hangop van verse gember, tempura van zoetzure gegrilde rode peper,
ingelegde watermeloen schil (oosters) en een kletskop van Quinoa.

Toen ik alles klaar had en het al had laten proeven aan wat collega’s had
ik het voor chef gemaakt om te laten proeven.

Chef iets laten proeven is voor mij het zelfde gevoel als de finale kijken
van Nederland-Spanje en hopen dat Nederland scoort.

Soms schiet je hoog over, soms raak je de lat en soms scoor je, scoren is
moeilijk in een finale en dat geld ook voor scoren bij chef, chef weet precies
wat hij wil en weet ook precies wat er vaak ontbreekt.

Waar was ik gebleven, o ja ik liep naar boven om chef te laten proeven,
iedere trede van de trap die ik opliep leek wel op een stap richting de
penaltystip, ik hoor het publiek steeds stiller worden en voelde mijn hart harder
kloppen, dit is het moment waar ik heel het weekend op zit te wachten….BAM
BAM…….BAM BAM…..

Ik klopte op de deur, en chef doet open, ik zeg hem dat ik wat nieuws heb
gemaakt en of hij wil proeven, chef kijkt en vraagt me wat het is, na mijn
uitleg pakt hij het bestek uit mijn handen en begint te proeven……..ik kijk
naar zijn gezicht om er proberen uit te halen wat hij denkt, maar dat lukt me
niet.

Ik had chef de afgelopen weken al wat meer dingen laten proeven, maar had nog
niet een keer gescoord, iedere keer moest ik wat aanpassen, deze keer was het
niet over het doel , was het niet op de lat, maar was het een doelpunt.

Wat hij niet weet, maar wel na het lezen van deze column dat ik tranen in
mijn ogen kreeg, om een bevestiging te krijgen van iemand met een smaakpallet
als de zijne is een enorm compliment en ook een bevestiging dat de smaken er
zijn.

Ik had gescoord en dat gaf mij veel energie om weer door te gaan. Wat de komende jaren daar ook zullen brengen, deze momenten zijn goud waard
en ben blij dat ik deze stap heb gezet.

Midnight snack:

Iets wat ik vaak maak als ik een kleine honger heb ‘s nachts is bamisoep
maar dan anders, mijn moeder maakte dit vaak als ik nog laat met mijn vader een
voetbal spelletje aan het spelen was en nu maakt Virginia dat voor mij als ik
thuiskom van het werken. Ik kan ook voor een gecompliceerd gerecht kiezen, maar
vind het leuker als mensen iets thuis kunnen maken zonder uren in de keuken te
staan en dit zijn recepten van dingen die ik zelf ook graag maak thuis.

Ingrediënten: 

1 pakje bamisoep

1 speklapje 

200 ml kokosmelk 

1 stengel sereh

1 blaadje limoenblad 

1 sjalot 

1 knoflook 

1 cm verse gember 

50 ml ketjap manis 

1 theelepel sambal badjak (gebakken sambal)

Groenten na keuze, wij maken altijd de resten op die over zijn van het
avond eten.

Kook de bamisoep zoals op de verpakking vermeld, maak van de sereh,
limoenblad, sjalot, knoflook en verse gember een boemboe.

Dat houd in dat je alle kruiden fijn hakt en aanzet in de pan, blus dit af
met de ketjap en kokosmelk, laat 5 min zacht koken en giet door een zeef, vang
het vocht wel op.

Als de bami is afgekookt afgieten en mengen met het boemboe vocht, bak de
spek en de groenten in een wokpan en meng dit met de bami.

Het is niet moeilijk maar het is wel heel lekker, smakelijk