In 2013 heb ik
gedurende 2 maanden door Mongolië gezworven. Mijn reisdoel werd primair
ingegeven door mijn fascinatie van de nomadische leefwijze en de adembenemde
landschappen, de wijdsheid en leegte van dit land.Deze heb ik o.a. gevonden in
het uiterste Westen. Daar leeft een bevolkingsgroep
van Kazakse oorsprong. Zij leven halfnomadisch in de ruige dalen en berggebieden
van de Altai. Van oudsher gaan deze trots mannen in de winter met hun adelaars
op jagd naar hazen en vossen, maar soms zelfs wolven. Het jagedseizoen start met
kleurrijke, lokale festivals. De expositie biedt uw een inkijkje in deze
fascinerende wereld.
nns0o146wt56vypkhzkjjo0mh
Daarnaast zijn
enkele foto’s opgenomen van de hoofdstad Ulaan Baatar. En dan beseft u hoe
enorme de tegenstellingen zijn in dit land. Zo heeft het ‘land van de blauwe
hemel’ een van meest verontreinigde hoofdsteden ter wereld.
Monoglië staat
op een buitengewoon
interessant punt in zijn ontwikkeling. Het land staat aan het begin van een ingrijpende, economische
transformatie dankzij de exploitatie van zijn enorme ertsvoorraden, zoals koper,
uranium en goud. Deze ontwikkelingen gaan echter ook gepaard met grote
uitdagingen, zoals toenemende corruptie en milieuproblemen; denk aan vervuiling
en verzanding van weidegronden.
kl52g4ak3uxw6a43j85rpj4n4
Ik vroeg me af of deze
economische en technologische ontwikkelingen te verenigen zijn met de
traditionele, nomadische levensstijl. Hoe kunnen de mensen een gezond evenwicht
vinden tussen het behoud van hun tradities en tegelijker tijd een moderne
samenleving ontwikkelen?
mq8hcdcb1nmmi8szqy6uulsmr