Hans Dubach heeft in 1993 met zijn advocaten kantoor intrek genomen in het monumentale pand. Dubach heeft hier tot april 2007 zijn kantoor gehad, toen ging Dubach advocaten fuseren met Goorts & Coppens advocaten. Hans Dubach bleef werkzaam in “zijn” kerkje maar is uiteindelijk in november 2011 vertrokken, nu heeft Goorts & Coppens besloten met het kantoor te verhuizen naar bedrijventerrein Groot Schooten, meer bedrijven, meer clienten dus een logische keuze volgens Goorts & Coppens.
Wat er nu met het toch wel speciale plekje in Helmond gaat gebeuren is nog niet helemaal duidelijk. Het staat te huur en hopelijk zal er op deze bijzondere locatie snel weer een nieuw bedrijf gevestigd zijn.
De historie van de kerk…..
Tot in de jaren ’60 van de vorige eeuw is de kerk gebruikt door de Nederlands Hervormde Gemeente. Op enig moment nadien vestigde zich een schildersbedrijf in de kerk. Eind jaren ‘60 begin jaren ‘70 (de jaartallen zijn zeker niet exact) is de kerk in gebruik genomen als archief van de Gemeente Helmond. Dat bewijzen ook de foto’s in het ‘gedenkboek’ dat door één van onze advocaten is samengesteld. Eind jaren ‘80 werd de kerk door de Gemeente Helmond verkocht aan bisschop Lefèvre, een renegaat (afvallige) van de katholieke kerk. Lefèvre heeft ook nu nog aanhangers in Nederland, waaronder een kerkgemeenschap in Gerwen (bij Nuenen). In Helmond sloeg zijn gedachtegoed evenwel niet aan. Hij verkocht daarop het pand aan een projectontwikkelingsmaatschappij, genaamd Rhotley Investment B.V.
Deze B.V. was in handen van Martin Verspaget (de broer van de bekende Helmonder Jan Verspaget) en Jan Bernards. Rhotley Investment was een klant van advocaat Hans Dubach, die op zoek was naar meer passende huisvesting voor een commercieel kantoor.
Vanaf 1978 tot 1993 heeft Dubach kantoor gehouden in een oude voormalige slagerij in een achterstandswijk van Helmond (aan het Binderseind). Door toedoen van Martin Verspaget en Hans Dubach (en hun beider architecten De Loods uit Griendtsveen en Van Bussel uit Nuenen) is uiteindelijk de huidige indeling van de kerk tot stand gekomen in 1993.
Het kerkje is op 8 juli 1993 geopend door toenmalig burgemeester Wim van Elk. Het kerkje is een beschermd Rijksmonument. De buitenwanden en de ramen zijn volledig in hun oorspronkelijke vorm intact gelaten. De vloeren zijn niet verankerd in de muur (omdat dat niet toegestaan was in verband met het zijn van een Rijksmonument) maar hangen op een achttal palen, gelijk een bonbonnière. De raamkozijnen dienen niet alleen ter wering van koude-inslag, maar tevens als geluidswering. Hoewel het kerkje gevestigd is aan een drukke doorgaande weg, is de geluidsoverlast minimaal, ook bovenin. Doordat alles uitermate transparant is gehouden, is de kerk nog steeds goed als zodanig herkenbaar.
Het kerkje is gebouwd in 1845 en is een zogenaamde Waterstaatskerk.
Waterstaatskerk is de benaming voor Nederlandse kerkgebouwen die tussen
1824 en 1875 met financiële steun van de landelijke overheid werden
gebouwd. Het ontwerp en de bouw van dergelijke kerken was onderhevig aan
de goedkeuring en controle door ingenieurs van het Ministerie van
Waterstaat. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is het begrip
Waterstaatskerk niet verbonden aan een bepaalde bouwstijl (bron:
Wikipedia).